Ankara’nın Çubuk ilçesinde mesleğe atanmayı bekleyen işsiz genç, turşuluk salatalık yetiştiren dedesinin üretimine katkı sunmak için başladığı solucan gübresi üretme işini büyüterek tesis kurdu.
Ankara’nın Çubuk ilçesinde turşuluk salatalık yetiştiren dedesinin üretimine katkı sunmak için başladığı solucan gübresi üretme işini büyüten Halil İbrahim Özkan, bir milyon solucanın aylık bir ton gübre ürettiği bir tesis kurdu.
Özkan, AA muhabirine yaptığı açıklamada, sağlık meslek yüksek okulundan mezun olduktan sonra atanmayı beklerken bir yandan sınavlara hazırlandığını, bir yandan da dedesi Nurettin Kurt’a yardım etmek amacıyla küçük çapta solucan gübresi üretmeye başladığını, olumlu sonuçlar üzerine de işini büyütmeye karar verdiğini söyledi.
Verimi artırmak için araştırmalar yaptığı sırada internette solucan gübresini gördüğünü anlatan Özkan, salatalık üretiminde denemek için solucan alarak küçük bir yerde solucan gübresi üretimine başladığını ifade etti.
Özkan, solucan gübresinin, üretimlerini iki kat artırdığına şahit olduklarını belirterek, “Solucan gübresi üzerine araştırma yaptım. Daha sonra bizzat denemek istedim. Çevremizde salatalık üretimi yapan herkes istemeye başladı. Yettiği kadar herkese vermeye başladık ve çok iyi geri dönüşler aldık. Örneğin dedem iki kat ürün almaya başladı. Çevremizdeki birçok üreticinin salatalıklarının yaprakları sararırken bizim ürünler yem yeşil durmaya başladı. Bunun üzerine bir arkadaşımla birlikte bu tesisi kurmaya karar verdik.” diye konuştu.
Aylık bir ton gübre üretecek kapasiteye ulaştıklarını anlatan Özkan, “100 bin solucandan, 1 milyon solucan sayısına ulaştık. Isı yalıtımlı büyük bir çadırdan bu gördüğünüz üretim tesisini kurduk. Bir taraftan da solucanlarımızın sayısı arttı. Ayrıca bu işi yapmak isteyenlere de solucan satmaya başladık. Kapasite büyüdükçe insan gücünü azaltmak için makine yapmaya karar verdik. Şu anda aylık kapasitemiz bir ton gübreye ulaştı. İnşallah kısa zamanda bu kapasiteyi de artıracağız.” ifadelerini kullandı.
Kimyasal gübre yerine hayvansal gübre
Özkan, tesisin kendileri için ikinci bir meslek olduğunu belirterek, şunları kaydetti:
“Özellikle makine sistemine geçtikten sonra solucan gübresi üretmek bizim çok fazla zamanımızı almıyor. İki haftada bir tesise gelerek hem yemleme yapıyoruz, hem de makineyi çalıştırarak ürettikleri gübreleri alıyoruz. Öncelikle kendi ailelerimizin gübre ihtiyacını karşılıyoruz. Kalan kısmı da çevremizdeki salatalık üretimi yapanlardan aldığımız siparişleri yetiştirmeye çalışıyoruz. Tarım için en ideal gübre, solucandan elde ediliyor. Bir sağlıkçı olarak kimyasal gübre yerine hayvansal gübreyi tercih edilmesini istiyorum. En büyük amacımız ise üretim kapasitemizi artırarak tarımda kullanılan kimyasal gübreyi ilçeden arındırmak.”
