Mimar ve Mühendis Odaları Birliği’nin Kocaeli’de düzenlediği “Kent Sempozyumu”na konuşmacı olarak katıldığını anlatan Zekeriya Ünal, “Avrupa Birliği’ne uyum çerçevesinde, engellerimizi kaldırmayan yerel yönetimlere 1 Temmuz 2012’den itibaren dava açacağız” dedi
Halk arasında ‘cam kemik’ olarak bilinen ‘Osteogenesis imperfecta” hastalığı nedeniyle 23 yaşında olmasına rağmen 2 yaşındaki bir çocuğun fiziksel gelişimine sahip olan Adanalı Zekeriya Ünal, kurduğu internet sitesi aracılığıyla yüzlerce engellinin duygularına tercüman oluyor.
Tıpta çok ender rastlandığı belirtilen genetik hastalıktan dolayı bir bebek kadar kırılgan kemiklere sahip olan, bu yüzden annesinin bir an olsun yanından ayırmadığı Zekeriya Ünal, “Engelli Haftası” kutlamaları kapsamında belediye başkanlarının engellilere yönelik iyi niyet mesajları yayınladıklarını, ancak engelli bireyler olarak belediye başkanlarından mesaj değil, engellerinin kaldırılmasını beklediklerini söyledi.
“Yoksa engel siz misiniz?” adıyla kurduğu internet sitesinde, kendisi gibi engelli olanlarla buluştuğunu anlatan Ünal, sevinçlerin paylaştıkça çoğaldığını, sorunların ve üzüntülerin ise paylaştıkça azaldığını belirterek, “Engelli kader arkadaşlarımla sanal ortamda projeler üretip, bu ülkede biz de mutlu bireyler olarak yaşamak istiyoruz” diye konuştu. Hayata gerçekçi gözle baktığını, pozitif yanlarını da negatif yanlarını da gördüğünü ifade eden Ünal, şunları söyledi:
“Yürüyemiyorum, koşup oynayamıyorum, hatta yatarken bir yanımdan diğer yanıma dönerken kemiklerim kırılacak korkusuyla annemden destek alıyorum. Buna rağmen mutlu olmaya çalışıyorum. Çünkü, benim gören gözlerim var, işiten kulağım var, konuşan dilim var. Bunlara sahip olamayan engelliler de var. Ben bardağın dolu tarafını da, boş tarafını da görebiliyorum. Benim dış görünüşümdeki değişiklik bazılarına negatif gelebilir, ama ben böyle yaşamaya alıştım. Utanmıyorum, çünkü bu utanılacak bir durum değil.”
Zekeriya Ünal, en büyük üzüntüsünün annesinden yardım almadan şehirde dolaşamamak olduğunu dile getirerek, “Annem benim koltuk değneğim olmamalı. Çünkü, bu ülkede bizler de bireyiz ve hizmet bekliyoruz. Kaldırımlar, yollar, toplu taşıma araçları sanki bu ülkede hiç engelli yokmuş gibi dizayn edilmiş. Bazı yerlere rampa koymuşlar ama bu rampalar formalite yerine gelsin diye yapılmış” dedi. Engeline rağmen çevresindekilere pozitif yaklaşımı ve güler yüzü ile tanınan Zekeriya Ünal, Avrupa Birliği’ne uyum çerçevesinde 1 Temmuz 2012’ye kadar toplu taşımada kullanılan tüm araçların yanı sıra kamu kurum ve kuruluşlarının fiziksel mekanlarını, yolların, kaldırımların engellilerin rahatlıkla dolaşabileceği duruma getirilmesinin zorunlu olduğunu anımsatarak, “Ancak, yaklaşık bir yıldan biraz fazla süre kalmış olmasına rağmen bugüne kadar ciddi bir çalışma gözlemleyemiyoruz” dedi.
“KOCAELİ SEMPOZYUMU VE PROJE”
Mimar ve Mühendis Odaları Birliği’nin Kocaeli’de düzenlediği “Kent Sempozyumu”na konuşmacı olarak katıldığını anlatan Zekeriya Ünal, kentleşme ve yaşam alanlarının konu edildiği sempozyumda, kentleri engelli gözüyle değerlendirdiğini belirterek, “Bana internet sitemi aracılığıyla ulaşan sempozyum yöneticileri yaptığım konuşmadan çok etkilendiler. Salondakiler de benim anlattıklarımı destekleyerek alkışladılar. Bu sempozyum engellilerin sorunlarının farkına varılması açısından son derece önemliydi” dedi. Zekeriya Ünal, sempozyumdan döndükten sonra aklına bir proje geldiğini ifade ederek, şöyle devam etti:
“Bu projemi şu anda yazıya döküyorum. Bunu tüm yerel yönetimlere sunacağım. Biz yolda yürürken ikinci basamaktan başlayan rampa görmek istemiyoruz. Biz ’bunu nasıl yaptınız’ diye sorduğumuzda bize garip garip bakıyorlar, sonra ’evet fark edemedik’ diyorlar. Ama o mimari düzenlemeyi yapanların içinde bizler gibi engelliler olsa o zaman farkına varırlar diye düşünüyoruz. Ben diyorum ki; madem bunu beceremiyorsunuz, o zaman bizim yardımımıza ihtiyacınız var demektir. Adana’da veya diğer şehirlerde yeni açılan mekanlara belediyeden açma ruhsatı verilirken, onay veren ekipte bir engelli olsun. Bu mekan, engelliler için uygun mu bir de o engelli değerlendirsin. Asansör dar mı, geniş mi, kaldırımlarda tekerlekli sandalye ile yürünebiliyor mu? Araştırılsın. Ondan sonra rapor verilsin. Aksi takdirde Avrupa Birliği’ne uyum çerçevesinde, engellerimizi kaldırmayan yerel yönetimlere 1 Temmuz 2012’den itibaren dava açacağız.”
